Hooggevoeligheid ~ HSP
Hoe omgaan met emoties?
Daar ik met veel hoogGEVOELIGE mensen werk, werk ik vaak met de gevoelens van deze mensen en natuurlijk ook met mijn eigen gevoelens. Afgelopen weekend had ik nog een eerste sessie met een cliënte en na nog geen tien minuten, kwamen bij het werken aan een bepaalde emotie de welbekende woordjes er achteraan: "Stom hé."
Note: Dit artikel is niet bedoeld als wetenschappelijke uiteenzetting of als een allesomvattende waarheid. Het is een artikel dat tot doel heeft mensen te inspireren en aan te zetten tot nadenken en reflectie!
Energiebalans:
Zelfvertrouwen:
Hooggevoeligheid:
Vanochtend zag ik een post van Thich Nhat Hanh op Facebook die me inspireerde om dit artikel, dat gaat over het omarmen en toelaten van je emoties, te schrijven.
Het eindelijk mogen stoppen met vechten tegen -
Vechten tegen emoties... Logisch, toch?
Ik begrijp dat veel mensen vechten tegen het voelen van hun emoties! Ik heb het jaren
gedaan en stap nog af en toe terug in dat oude patroon. Waarom doen we dat? Wel,
emoties ervaren is één ding, maar als je vervolgens niet weet wat hiermee te doen,
kan je een overspoeling ervaren van die emoties, een gevoel van verzinken en dat
voelt natuurlijk niet fijn. Het is dáárom dat ik zo blij ben om na al die jaren hooggevoelig
zijn, eindelijk een hulpmiddel te hebben om bij mijn emoties te kunnen zijn en vervolgens
los te kunnen laten, wat ik wil loslaten. Meer informatie over dit hulpmiddel kan
je hier vinden, of je kan een één-
Toelaten van je emoties: Mindfulness
Zoals je al las, begint het met het toelaten van je emoties. Als je blijft weglopen,
wegduwen, weg-
In mijn praktijk maak ik vaak gebruik van het beeld dat ik heb leren kennen in de Mindfulness; het beeld van “de huilende baby”.
Wees er voor jezelf, voor jouw emoties
zoals je er ook bent voor een huilende baby;
zonder oordeel, met veel liefde en warmte ben je daar voor je emoties.
Je veroordeelt een baby niet als hij weent ("Stom hé, waarom huilt een baby nu?" / "Stom hé, waarom voel ik dit nu?"). Je observeert en blijft bij de baby. Je negeert de baby ook niet, je loopt er niet van weg. Je bent er, je probeert er rustig, kalm en compassievol te zijn voor de huilende baby. En net zoals bij een echte huilende baby, lukt het ‘t ene moment al beter of gemakkelijker om bij je emoties te blijven dan de andere keer. En dat is oké!
Ben jij ook klaar met weglopen en vechten tegen jouw emoties?
Als hooggevoelige is het toch wel erg praktisch als je leert goed met je gevoelens om te kunnen gaan, niet?
We werkten verder en een kwartier later zei ze: "Wat bijzonder dat ik gewoon ‘mag
voelen’; mijn emoties er gewoon mogen zijn." Ze had zojuist de magische ervaring
van het mogen stoppen met vechten tegen, het weglopen van, het weg-
Vrije vertaling:
“De beoefening van Mindfulness omvat als eerste om het lijden (de pijn/de emoties) te erkennen en ten tweede om het te omarmen. Zoals een moeder haar huilende baby op natuurlijke wijze in haar armen neemt, zonder het te onderdrukken, te veroordelen,
of zonder het huilen te negeren. Mindfulness is als een moeder die het lijden (de pijn/de emoties) herkent en omarmt, zonder oordeel.
Het is dus de oefening om niet tegen het gevoel te vechten of te willen onderdrukken, maar eerder om het te wiegen (zoals je een baby in je armen wiegt) met veel tederheid. Wanneer een moeder haar kind omhelst, dringt de energie van haar tederheid door in het lichaam van het kind. Zelfs als de moeder in eerste instantie de reden waarom het kind lijdt niet begrijpt en ze tijd nodig heeft om erachter te komen wat het probleem is. Haar handeling om het kind met tederheid in haar armen te nemen, kan reeds verlichting brengen. Als we het lijden (pijn/emoties) kunnen herkennen en wiegen, terwijl we aandachtig ademen, is dat al een verademing.”
~ Thich Nhat Hanh ~
“The work of mindfulness is first to recognize the suffering and second to embrace it. A mother taking care of a crying baby naturally will take the child into her arms without suppressing, judging it, or ignoring the crying. Mindfulness is like that mother, recognizing and embracing suffering without judgement..
So the practice is not to fight or suppress the feeling, but rather to cradle it with a lot of tenderness. When a mother embraces her child, that energy of tenderness begins to penetrate into the body of the child. Even if the mother doesn't understand at first why the child is suffering and she needs some time to find out what the difficulty is, just her act of taking the child into her arms with tenderness can already bring a relief. If we can recognize and cradle the suffering while we breathe mindfully, there is relief already.”
~ Thich Nhat Hanh ~
(Painting: Gustav Klimt -
